Dodatkowe formy terapii
Zajęcia rehabilitacyjne i ogólnorozwojowe
-
zajęcia grupowe „Ćwiczenia przeciwdziałające bólom kręgosłupa”
-
zajęcia grupowe „Ćwiczenia przeciwko płaskostopiu”
-
zajęcia grupowe „Ćwiczenia ogólnousprawniające”
-
zajęcia na siłowni na czterostanowiskowym atlasie – uczestniczą w nich osoby, u których nie pojawiły się przeciwwskazania medyczne. Głównym celem zajęć jest wzmacnianie siły mięśniowej i wydolności fizycznej organizmu oraz kształtowanie nawyku aktywnego sposobu spędzania czasu wolnego.
-
aerobik – zajęcia odbywają się 1 raz w tygodniu. Zajęcia te są szczególnie wyróżniane przez uczestniczki WTZ Krzemień. Ponieważ wśród uczestniczek znacznie wzrosła świadomość dbania o własne ciało, oprócz stosowania odpowiedniej diety, skutecznym sposobem zmniejszania nadwagi stały się systematyczne ćwiczenia ruchowe przy muzyce;
-
nauka i doskonalenie gry w tenisa stołowego
-
zajęcia z wykorzystaniem bieżni elektrycznej
-
rehabilitacja indywidualna obejmująca zindywidualizowane zestawy ćwiczeń i zaleceń rehabilitacyjnych dostosowanych do aktualnych potrzeb uczestnika
-
udział w zawodach Olimpiad Specjalnych i imprezach sportowych.
Zajęcia z psychologiem
-
zajęcia grupowe o charakterze gier psychologicznych
-
zajęcia grupowe z elementami metody V. Sherborne
-
zajęcia w małych grupach o charakterze pogadanek, na których są tematy wynikające z aktualnych potrzeb uczestników lub zgłaszane przez terapeutów, m.in.: umiejętność poradzenia sobie w konkretnych sytuacjach, seksualność, higiena osobista, rozmowy o świętach, zachowywanie podstawowych zasad bezpieczeństwa podczas samodzielnego poruszania się po mieście czy nawiązywania kontaktu z osobami nieznajomymi.
-
zajęcia indywidualne – mające na celu: nawiązywanie, pogłębianie i podtrzymywanie kontaktu z każdym uczestnikiem, rozwijanie procesów poznawczych, podtrzymywanie umiejętności pisania i czytania, uruchamianie energii w uczestnikach, którzy samoistnie nie potrafią wykorzystać swojego potencjału.
Zajęcia terenowe
Treningi samodzielności
Jest to terenowa forma rozwijania samodzielności polegająca na tygodniowych wyjazach 6 -7 osób z niepełnosprawnością z 2 asystentami, gdzie przez cały dzień trenują one samodzielne wykonywanie wszystkich czynności życia codziennego ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji wymagających nawiązywania komunikacji z nieznajomymi ludźmi. Celem organizacji treningów jest:
-
umożliwienie podopiecznym czynnego uczestnictwa w szerokim spektrum codziennych sytuacji społecznych
-
prezentacja możliwych sposobów radzenia sobie w konkretnych sytuacjach społecznych.
-
wyzwalanie inicjatywy do komunikacji podczas pełnienia różnych ról społecznych (klient, osoba prosząca o pomoc, kolega).
Wyjazdy te umożliwiają osobom niepełnosprawnym podejmowanie następujących działań:
-
czynne uczestnictwo w przygotowaniu wyjazdu: planowanie, zapoznanie się z możliwościami dojazdu i rozkładem jazdy autobusów, podjęcie decyzji o rodzaju zajęć podczas wyjazdu.
-
przejazd i powrót: samodzielny zakup biletów, kontrolowanie trasy, umieszczenie bagażu, nawiązanie rozmowy z kierowcą, zakwaterowanie w miejscu pobytu
-
pobyt – podejmowanie decyzji dotyczących planu dnia, jadłospisu, spędzania czasu wolnego
-
samodzielne wykonywanie jak największej ilości czynności: samoobsługa, przygotowanie posiłków, robienie zakupów, zakup biletów i umiejętność zachowania się na pływalni, złożenie zamówienia i zapłata w restauracji, wykupienie jazdy konnej, pytanie o drogę, proszenie o pomoc, utrzymywanie porządku, podejmowanie decyzji o spędzeniu czasu wolnego.
Nauka samodzielnego poruszania się i orientacji w mieście - specjalistyczny program szkoleniowy dla osób z niepełnosprawnością intelektualną.
Program ten po raz pierwszy był realizowany w drugiej połowie 2003 roku wśród 15 uczestników Pracowni „Krzemień”. Głównym założeniem programu było rozeznanie w umiejętnościach i możliwościach osób upośledzonych umysłowo w aspekcie samodzielnego poruszania się po mieście oraz uzyskanie od specjalisty koordynującego zadanie, wskazówek do dalszej pracy. Program powstał w wyniku przekonania, iż przyczyną bezradności osób upośledzonych umysłowo w większości sytuacji społecznych jest nie tylko ograniczenie intelektualne, lecz przede wszystkim bardzo małe i zazwyczaj bierne uczestnictwo w tych sytuacjach. Najczęściej brak podstawowej wiedzy i praktycznego doświadczenia uzależnia funkcjonowanie osób upośledzonych umysłowo od innych ludzi i nie jest czynnikiem wyzwalającym wykazywanie inicjatywy czy podejmowanie działań wymagających samodzielnego działania.
Uczestnictwo osób upośledzonych w programie nauki samodzielnego poruszania się po mieście miało być realną szansą na zwiększenie autonomii w funkcjonowaniu, pełniejsze i aktywne uczestnictwo w życiu społecznym, wzbogaceniem wiedzy o praktyczne doświadczenia i w efekcie poprawę jakości życia, wynikającą z poczucia sprawczości, zwiększenia poczucia własnej wartości oraz przydatności społecznej.
W trakcie realizacji zadania wykonane zostały wielorakie działania terapeutyczne:
-
uczestnicy zapoznali się z zasadami bezpieczeństwa przy: przechodzeniu przez pasy, korzystaniu ze środków komunikacji miejskiej, pytaniu o drogę osób nieznajomych
-
omawiali wraz ze specjalistą od orientacji w przestrzeni, psychologiem, logopedą sposoby zachowania się w hipotetycznych sytuacjach, w których mogą się kiedyś znaleźć: zmiana trasy tramwaju, odłączenie się od grupy lub utrata orientacji, pytanie o drogę;
-
pokonywali trasy dom-pracownia ,początkowo z pełnym nadzorem specjalisty. Po kilku sesjach pięciu uczestników dojeżdżało z domu do pracowni w towarzystwie terapeuty obserwującego postępowanie uczestnika „z ukrycia”;
Opisane powyżej zajęcia terenowe, realizowane były według autorskich programów, które powstały w Pracowni „Krzemień” w odpowiedzi na aktualne potrzeby niepełnosprawnych intelektualnie uczestników.
Samodzielność i zaradność osobista
Terapia zajęciowa w pracowni gospodarstwa domowego
Chociaż rdzeniem terapii w pracowni są zajęcia kulinarne i nauka wykonywania prac domowych, takich jak pranie, prasowanie, sprzątnie, przygotowywanie prostych posików to w rzeczywistości uczestnicy nabywają tu umiejętności w znacznie szerszym zakresie - począwszy od samoobsługi i dbania o higienę, poprzez podtrzymywanie umiejętności pisania i czytania, trening liczenia a skończywszy na nauce planowania i organizacji pracy całej grupy.
Aktywizacja zwodowa
Terapia zajęciowa w pracowni biurowej
Przygotowanie uczestników do pracy opiera się na konkretnych zleceniach, które pracownia otrzymuje z biura, innych pracowni lub z zewnątrz. Są to:
-
kserowanie - materiałów programowych, biurowych, materiałów powierzonych przez studentów odbywających praktyki, osoby z zewnątrz (konkretni klienci)
-
wysyłanie korespondencji seryjnej – korespondencja Pracowni do sponsorów – obejmuje kserowanie, składanie listów, kserowanie i przycinanie na gilotynie ulotek Pracowni, pieczętowanie listów i kopert, naklejanie znaczków i etykiet adresowych, pakowanie korespondencji
-
wykonywanie etykiet, napisów informacyjnych na potrzeby Pracowni (nazwy pracowni, nazwiska uczestników w szatni, listy osób uczestniczących w zajęciach, napisy na szafki w kuchni) – przycinanie wydruków do odpowiednich formatów i laminowanie
Terapia zajęciowa w pracowni komputerowej
Uczestnicy pracowni komputerowej ucz ą się obsugi programów komputerowych:
-
Photoshop, w którym skanują zdjęcia z wyjazdów oraz imprez lub prace z pozostałych –pracowni w celach dokumentacyjnych. Ponadto uczą się ich obróbki czyli kadrowania wybranego przez siebie fragmentu zdjęcia, zwiększanie kontrastu zdjęcia,
-
Coreldraw,
-
Word - wszyscy uczestnicy pracują w tym programie. Ćwiczenie: pisania, przepisywania, tworzenia tabelek zaowocowało poprawą znajomości tego programu, biegłością w jego obsłudze, poprawą znajomości obsługi klawiatury, zwiększeniem szybkości przepisywanego tekstu.
-
Painter Clasic - jeden z podopiecznych używa piórka z tabletu w celu lepszej koordynacji.
-
program treningowy do nauki pisania „Tmaster”
Rozwój aktywności twórczej
Terapia zajęciowa w pracowni ceramiki
Pracownia ceramiki realizuje działania artystyczne, doskonaląc następujące techniki:
-
zastosowanie szkła do zdobienia naczyń
-
szkliwienie – nauka szkliwienia prostych form ceramicznych np. guzików, koralików, dzwoneczków
-
zdobienie naczyń farbą podszkliwną – zdobienie gotowych naczyń tzw. biskwitu dekoracją z fauny morskiej przez uczestnika a następnie pokrywanie ich szkliwem transparentnym poprzez zanurzanie całego naczynia
-
zastosowanie szkliw witrażowych wraz ze szkliwami ceramicznymi
-
budowanie dużych form naczyń, wazonów przez kilku uczestników jednocześnie; współpraca podopiecznych polegająca na tym, iż jedna osoba przygotowywała glinę, druga wykonywała wałeczki, następne formowały naczynie.
-
tworzenie naczyń z jednocześnie gliny białej i czerwonej
-
doskonalenia formowania naczyń poprzez coraz to drobniejsze i cieńsze ścianki
-
zastosowanie nowych form do wylepiania
-
wytwarzanie naczyń ze szka
W pracowni powstają przedmioty użytkowe oraz dekoracyjne:
-
guziki ,korale , dzwoneczki
-
plakietki – formowanie płytek, na których drobnym reliefem został wyodrębniony rysunek, zastosowanie tej techniki do dużych form płaszczyznowych z abstrakcyjnym motywem
-
drobne rzeźby wolnostojące – formowanie postaci kobiet, zwierząt, aniołów oraz rzeczy abstrakcyjnych nieprzedstawiających
-
cukiernice , patery, talerze ceramiczne i szklane, wazony, kubki, doniczki
Terapia zajęciowa w pracowni działań twórczych
Pracownia działań twórczych realizuje działania artystyczne wykorzystując następujące techniki:
-
rysunek w mokrej farbie,
-
rysunek pastelami suchymi na różnych formatach,
-
prace wykonywane na podkładzie ze zróżnicowaną fakturą,
-
malowanie farbami olejnymi za pomocą pędzla i szpachelki grafiki wykonane ołówkiem
-
prace rysunkowe wykonane kredkami ołówkowymi oraz flamastrami
-
praca na podstawie reprodukcji, zdjęć o różnym stopniu trudności – inspiracja a nie wierne odwzorowanie, własna interpretacja wybranego tematu
-
worzenie przedmiotów sztuki użytkowej: gobeliny, dywany oraz torebki, poduszki i pufy wykonane ze skórzanych pasków
Terapia
Praca terapeutyczna w „Krzemieniu” koncentruje się przede wszystkim wokół problematyki samodzielności i niezależności osób z niepełnosprawnością intelektualną. Pokazujemy im, że są ludźmi dorosłymi, że zasługują na szacunek, że mogą być aktywni, że ich twórczość może budzić zachwyt innych ludzi i dla nich samych być źródłem ogromnej satysfakcji.
Na dobór wykonywanego w Krzemieniu zajęcia, najistotniejszy wpływ mają posiadane przez uczestnika zdolności a nie ograniczenia. Dlatego dla jednych uczestników największą szansą na osiąganie sukcesów jest nabywanie umiejętności zawodowych wymagających precyzji, a dla innych sport czy też rozwój artystyczny, w którym oprócz talentu potrzeba jeszcze odrobiny wyobraźni i niekonwencjonalnych pomysłów.